تکواندو فلسفه بسیار عمیق و پیچیده ای دارد. حتی رنگ کمربند های تکواندو و تاریخ این کمربند ها نیز تحت تاثیر این فلسفه است. همان طور که می دانید در تکواندو به شش رنگ مختلف کمربند وجود دارد. در این مقاله به بررسی فلسفه این کمربند ها پرداخته ایم تا به سوالات موجود در ذهن شما پاسخ دهیم. می توانید مقاله فلسفه و تاریخ کمربند های تکواندو را حتما مشاهده و مطالعه فرمایید.

کمربند های رنگارنگ در سالهای نچندان دور ، در میهن خودمان چیزی به نام شال در پوشاک عمومی مردان وجود داشت که نمونه هایی از آن اکنون نیز در بین مردمان استانهای کردستان،کرمانشاه،ایلام،گیلان و برخی عشایر وجود دارد. در سایر نقاط جهان نیز شال به انواع مختلف وجود داشته است و برخی دهقانان بی بضاعت به جهت صرفه جویی در هزینه پوشاک از شالهای کوچک و گاه از شالهای باریک با یک یا دو دور استفاده می کردند. این نوع شال هم در هنرهای رزمی ظاهر شد و به تدریج جهت تعیین میزان پیشرفت هنرجویان از رنگ های مختلف کمربند های بر اساس طول موج آنها تنظیم شوند ، در آن صورت رنگ قرمز در ابتدا می آمد و رنگ سفید در وسط. این گونه ترتیب رنگ ها با فرهنگ زندگی انسان هماهنگی ندارد و نمی تواند راهنما و بیانگر مسیر حرکت وی باشد.

کمربند سفید: سفید نشانه صداقت و صلح است. سفید رنگ پاکی ، صداقت ، صلح ، دوستی و… است. رنگ سفید در همه ادیان مورد احترام است و برخی نیز آن را مقدس می دانند. کمربند سفید به معنای پاکی هنرجو از ماهیت تکواندو است. اگرچه هنرجویان مبتدی اطلاعات مختصری از تکواندو دارند ، ولی درک عمیقی از تکواندو ماهیت تکنیک ها و اصول آن ندارد. ضمنا سفید بیانگر این است که هنر جو هیچ درجه ای یا رتبه ای در زمینه ی تکواندو ندارد.

کمربند زرد: زرد بیانگر امید و کوشش زرد رنگ آفتاب و نور است. زرد رنگ امید و کوشش و رنگ محرک ، خورشید و… است. کمربند زرد بیانگر این است که هنرجو با اشعه تکواندو روبرو شده و می رود تا به عمق آن دست یابد. به معنای دیگر جوانه دانه ها در ابتدا زرد رنگ هستند و پس از رشد به رنگ سبز در می آیند بنابراین می توان گفت: هنرجو مانند جوانه ای است که با تلاش پیگیر سعی در رشد و شکوفایی دارد.

کمربند سبز: سبز نشانه دفاع جوانه ای که سر از خاک بیرون می آورد به تدریج رنگ سبز به خود می گیرد. سبز رنگ دفاع (دفاع از تکواندو ، دفاع از خود و دفاع از دیگران) است. همانگونه که گفته شد تکواندو هنر دفاعی است. کلیه تکنیک های آن در جهت دفاع ابداع شده اند. هنرجو در این مرحله با تاکتیک های اساسی آشنایی کامل یافته و می تواند به خوبی آن ها را اجرا کند. می تواند تکنیک ها را درک کند و کوتاه کلام از ماهیت تکواندو آگاه شده است.

کمربند آبی: آبی رنگ آرامش و رنگ آب دریاها ، رنگ آسمان و… است. نهال تکواندو اینک سر به آسمان کشیده و از گزند طوفانها در امان است. اینک آرامش یافته است. حالا تکواندو کار درختی شده که می تواند به راحتی چون چتری خود و دیگران را محافظت کند.

کمربند قرمز: قرمز رنگ حمله و هجوم  و رنگ جنگ و خون ، شعله و آتش ، سرخی افق بامدادان ، غروب شامگاه و… است. هنرجوی تکواندو از یک سو می تواند بر ظلم و ستم ، نادانی جهل و بی عدالتی قیام کند و از طرفی رو به روشنایی روز می رود به سوی اوج تلاش و فعالیت و از جهتی به شب نزدیک می شود.

کمربند سیاه: سیاه رنگ ناشناخته ها و رنگ  بیم و هراس ، یاس و ماتم و… است. هنرجوی تکواندو به ناشناخته ها رسیده است. از طرفی روحیه تهاجم که در کمربند قرمز یافته با هم درگیر می شوند. آرامشی که در کمربند آبی یافته ، او را صبور ساخته است. در مقابل ناشناخته ها با مهارتی که در خلال سالهای تمرین یافته به پا می خیزد و به شناسایی درون خود می پردازد. اکثر دارندگان کمربند سیاه در ابتدا خود را علامه دهر(با عرض معذرت خدمت تمام کسانی که به تازکی کمربند سیاه دریافت نموده اند) می دانند ، ولی چندی بعد در می یابند که در میان ناشناخته ها محصورند. در این لحظات بهرانی تکواندو، چراغ تابناکی است که تکواندو کار را به سرمنزل مقصود می رساند. روحیه ی سرسختی و تسلیم ناپذیری که در خلال تمرینات کسب کرده تکواندو کار را وا می دارد تا در میان ناشناخته گام بردارد و با تجربیات قبلی آن را بسنجد. احترامی که مردم نسبت به رنگ سیاه دارند، هر تکواندو کار را به سوی کشف واقعیات زندگی سوق می دهد.

منبع:poryatkd.ir